Krioterapia polega na leczeniu zimnem w miejscowym obniżeniu temperatury tkanek, co odbywa się głównie drogą przewodzenia. Po mimo skutecznego działania Krioterpia jest wykorzystywana w mniejszym zakresie niż leczenie ciepłem. Zimno stosowane jest w celach leczniczych wykorzystuje się w postaci:
- zabiegów miejscowych – które mają za zadanie obniżanie temperatury skóry, mięśni oraz stawów;
- zabiegów całkowitych ? które mają za zadanie ogólnie oziębić organizm
- zabiegów kriochirurgicznych ? które mają za zadanie uszkodzenie patologicznie zmienionych tkanek
Przez dostarczenie zimna, temperatura powierzchni ciała zostaje obniżona miejscowo lub systemowo. Leczenie zimnem obejmuje wiele metod o różnym działaniu.
Wymienia się:
- łatwo parujące substancje płynne (blokady zimnem),
- zimną hydroterapię,
- zimne opatrunki i peloidy,
- okłady żelowe, kriożel,
- lód (kąpiele, okłady, masaże, nacierania),
- gaz chłodzący,
nadmuch zimnego powietrza (między innymi krioterapia całego ciała w – komorach chłodzących),
- chłodzenie termoelektryczne
Metody leczenia zimnem są łagodne w zakresie temperatury od obojętnej dla ciała do 15°C, jak w przypadku zimnej hydroterapii. A intensywne leczenie zimnej krioterapia polega na stosowaniu temperatur w przedziale 0°C do minus 130°C, a jest to temperatura parowania ciekłego azotu.
Podaje się, że najlepszym wynikiem leczenia jest krótki zabieg od 1 do 2 minut z jednoczesnym obniżeniem temperatury skóry o około 15 °C. Natomiast zabiegi dłuższe od 15 do 30 minut, wywierają przede wszystkim działanie przeciwzapalne. Ponieważ obniżenie temperatury w tkankach utrzymuje się przez około 2-3 godziny po zabiegu, zabiegi te mogą być wykonywane kilka razy dziennie – przeciętnie 3 razy dziennie.
Wskazania do kriochirurgii
Wskazania do zabiegów kriochirurgicznych są coraz większe i obejmują między innymi:
- choroby nowotworowe złośliwe skóry, warg i błon śluzowych jamy ustnej (jama ustna, gardło, nos, zatoki przynosowe)
- choroby oczu (krioekstrakcja soczewki w zaćmie, przewlekłe owrzodzenie rogówki o wirusowej etiologii),
- choroby nosa, gardła i krtani (polipy, naczyniaki nosa jamy ustnej i krtani, brodawczaki, żylaki przegrody nosa, gardła i przełyku),
- choroby dróg oddechowych tchawicy i oskrzeli,
- choroby kobiece (nadżerki szyjki macicy),
- choroby układu moczowego (brodawczaki, nowotwory złośliwe pęcherza moczowego),
inne schorzenia (guzy krwawnicze)
